Takıntı hastalığı, obsesif-kompulsif bozukluk (OKB) olarak da bilinir ve kişinin tekrarlayan ve istenmeyen düşünceler, dürtüler veya takıntılar yaşaması ve bu düşünceleri önlemek veya azaltmak için tekrarlayıcı davranışlar, ritüeller veya zorunluluklar yapmasıyla karakterizedir. Obsesyonlar, kişinin sürekli olarak kafasına takılan ve kontrol etmekte zorlandığı düşünceler, imgeler veya dürtülerdir. Bu düşünceler çoğunlukla kişinin değerlerine, inançlarına veya etik değerlere aykırıdır ve kişiyi rahatsız eder. Örneğin, mikrop kapma korkusu, sürekli zarar verme düşünceleri veya dini içerikli takıntılar obsesyon örneklerindendir. Kompulsiyonlar ise obsesyonları azaltmak veya önlemek için kişinin tekrarlayıcı davranışlar veya zorunluluklar yapmasıdır. Bu davranışlar, kişinin takıntılarının neden olduğu kaygıyı veya rahatsızlığı geçici olarak azaltabilir, ancak uzun vadede kişinin yaşamını olumsuz yönde etkiler. Örneğin, elleri sürekli yıkama, kapıları defalarca kontrol etme veya tekrar tekrar sayma gibi davranışlar kompulsiyonlara örnek olarak verilebilir. Obsesif-kompulsif bozukluk, genellikle ergenlik dönemi veya erken yetişkinlikte başlar ve kronik bir durum olabilir. Nedenleri tam olarak anlaşılmamış olmakla birlikte, genetik ve çevresel faktörlerin rol oynadığı düşünülmektedir. Obsesif-kompulsif bozukluğun tedavisi genellikle psikoterapi ve ilaç tedavisi ile yapılır. Bilişsel-davranışçı terapi (BDT), obsesyonları ve kompulsiyonları ele almak için etkili bir terapi yöntemidir. Ayrıca, antidepresan ilaçlar da semptomların kontrol altına alınmasına yardımcı olabilir. Tedavi, semptomları yönetmeye ve kişinin günlük yaşamını olumsuz etkilememesine odaklanır.